Ben Livia, depresyon, paranoya ya da OKB celplerini görmediğim için evimden alındım.
Üşüyen Bahçelerde Tutuşan Rüzgâr
Tepemde gün ışığı şarkıları çaldığında Parmaklarından uyku düşecek bir çocuğun Toprak kadar sustum, arsız sularda gövdem Değince aynalara alevli bir gülüşün Akan suyu çevirir ölümsüz …
Tsunami II
“. . .O anda, elinde parlayan bir şey görüyorum. Bir cam parçası ya da metal. Sivri ucu hafifçe boynumda geziyor. . . . “
Mantara Mı Geldin?
Omzuna düşen şeye dönüp baktı. Ya kuş pisledi ya ağaçtan su damladı diye düşündü. Elini ıslaklığa götürdü, bir şey göremeyince burnuna götürüp kokladı. Koku da …
Kör Necmi III
(…) Necmi bir süre düşünüp ne diyeceğini, nasıl diyeceğini tartarak cevap verdi. “İstasyon binasının üzerine vagon devrildi dedim ya. Daha sonradan enkazlar falan kaldırılınca …
Bir Bardak Kahve
Kahve bardağının sıcaklığı ellerine iyi gelmişti. Kendisi için geç gelen bir hobi olmuştu kahve. Bu keskin tat, onu mutlu ediyordu. Yavaş yavaş camın kenarına yürüdü, …
Kör Necmi II
(…) “O köprüden geçince her şey başladı zaten. Ne elektrik kaldı ne de ışık. Yanımdaki çocuk da ölüden beter halde, uyanmıyor bir türlü. Ben de …
Geçen Aya Mektuplar
Oğuzhan Eren bulduğu bir mektubu karanlıkta okumaya çalışıyor ancak gurur yapıp sensörlü lambaya el sallamıyor.
Kör Necmi
Mehmet Ali Kaba’nın kaleminden çıkan, Dümen Dergi’nin ilk tefrika hikayesi “Kör Necmi”!
Tamı tamına on dokuz vagonu olan bu katarın başındaysa Kör Necmi denilen ünlü bir makinist vardı. Yanındaki yardımcısı Salih ise henüz yeni yetmeydi. Diğer vagonlardakinden daha da yoğun bir muhabbeti önlerine katmış gütmekteydiler.