Benim sularım o kadar derin ki…
Hayatta kalır mı birisi?
Hayret Ağaçları
“Haksızlığı fark edince vicdanının iplerini kaybeden bir atlının gönlünden geçenler.”
Saflığa Dönüş
Ben Alpagu. Kısa hayâtımda şahsıma kabil-i icrâ ne varsa yaptım ama sâdece hâtır-âzar hâtırayı unutmakta muvaffak olamadım.
Delinin Ahvaline Agah Olmak
Müsellesin üç kenarı vâv elifle mimse Çözemez bu muammâyı cebirle hiç kimse *** Bir varmış İki yokmuş Yalanca civârın falanca yerinde Bir deli varmış mahâreti …
Üşüyen Bahçelerde Tutuşan Rüzgâr
Tepemde gün ışığı şarkıları çaldığında Parmaklarından uyku düşecek bir çocuğun Toprak kadar sustum, arsız sularda gövdem Değince aynalara alevli bir gülüşün Akan suyu çevirir ölümsüz …
Veryansın
Gecenin ucunda yol aldım yalınayak
Kumral saçlarında yığılmış papatyalar
Gözlerin pınarlara kaynak, içim çöl
Kuruyor sana uzanmayan bağlar
Rıdvan Yıldız, Veryansın isimli şiiri ile Dümen Dergi’de!
Hatıralar ve İnsan
Hatıralar dünyasının içinde, bulunduğumuz zamanın tüm gerçeklerini unutturacak bir çekicilik vardır. Buna kapılmayı çoğu insan sever. Kötü hatıraların geçtiğine sevinip güzel hatıralarınsa; ya içine dalıp aynı hissin sahtesini çağırarak ya da bu hatırayı bir daha yaşamak için umutlanarak mutlu olurlar.