Gönlümün cebine ne çok girer çıkardı elim 

Gençtim, ruhum tutkuyla coşardı 

Bir yanım babamdan kalma eski bir vitrin

İçinde bir din, bir dil bir de etnik kökenim

Kendimden önce doyurmam gereken karınların sayısı üçtü 

Üç karın, bir cepli gönül bir eski vitrindi evim

Nasıl da emindi çiçek açmaktan

Güneş doğmaktan, hava kararmaktan 

Benimse nevrim dönmüştü bu düzende yaşamaktan. 

Eski vitrini satmaktan, gönlün cebini eriyen emekle mühürlemekten 

aç karınlara taş bastırmaktan öte bir yol seçtim 

Gençtim, evimden ayrılıp direnmeye meylettim. 

Vildannur YILDIZ