Yaşamaya bir dudak payı bırakmadığım
Uzuyor bütün yalnızlıklar lastiiiik
Bir soluklanmayı andırıyor bazen
Ve bu üşümek bir hayat boyu dinletiyor kendini
Bir çiçeği severken kandırılıyorum
Ellerim yalan söylüyor çiçek de
Konuşamıyoruz
Bu sisli hava bu boğuk ağaçlar bu ben
Varoluşumuz bir yalan kavramsızlığı
Bir çarşafa sarılıyor elimde bir gece
Ve aynı anda ısınıyor yeryüzündeki bütün yarımlar
Bir yarım gece
Bir yarım onun kokusu

Deşiyor ciğerlerimi harita bakışı bir kuş
O da güneş de kaçıyor ben de
Çünkü uyuyabilirim ne güneşle ve de güneşsiz
İzinsiz geçer oluyorum bir ay ışığı gölgesini
ve atlar oluyorum bir mevsimden daha bir mevsime
İstatistikler dolu ve bol yanlışlı
Bir evren ki iğrenç bir ağız dolusu diş
Ama her söze bir laf
Bir doğruya on yanlış
Her söze bir yalnız kalmış

Berke Yalçın