Bir sonbahar 

Ölüm ve doğum… 

Bir sonbahar 

İçimdeki kadar çocuğum. 

Elbet bu mevsim de 

Biri doğar, biri sever, biri ölür! 

Vazgeçer ağaçlar yapraklarından. 

Bir tenekede ateş yakar 

ve laflar iki bekçi ‘havadan-sudan’. 

Dünyanın basık şekline takılı kalır rüzgârlar. 

Yokluğun haberi gelir köyümüze. 

Kilerleri bölüşülür evlerin. 

Ve örülmeye başlar eldivenler, ellerimize… 

Belki başka bir yerde 

Bir şehrin ortasında 

Başka acılar çeker insanlar. 

Mesela sıcacık evlerinde 

Çatlamamışken çocuklarının yanakları 

Dudakları morartmaya yetmezken gücü soğuğun 

Biri çeker hayali bir tetiği yok yere 

Mazisini öldürür. 

İşte baharların sonu  

Böyle hislerin günüdür. 

MUHAMMET BARAN ASLAN (BARANÎ)