gıpta edilen güzelliğin mabedi,

huzura erdiği yegâne evidir

kanla yıkanan mezbaha dirgeni

mahzun başakların figânı,

taş barakanın önüne dizili mehtap aynaları

gör kırpıyor.

Belia’nın zincire vurulmuş uşağı

iffetli kadınların kaldırır başını

bir dans ki mest etmesin,

Zeytin Dağı’nın yemenisini yakmasın

mührü,

beldesini aşmasın 

kırdığı güvercin boynunu, 

bir lokma ekmek saymasın

geçmez boynuna iki düğüm urgan 

iteklese de ak yüzlü babayı incecik kıyıdan,

batmaz elleri çamurla sıvanmış suya

riyakâr bir canavar, 

odun taşır gömleğinde 

başını çevirip de iki parmak sallamaz hiç kimse

Beyza Tosun