Ve senin büyümen
Serpilişi yağmurun tanesiz
Tanesiz insanların
Uzaktan görüntüsü ile
Aynı
Mahmut Can Güloğlu, “Ta Bi” şiiri ile Dümen Dergi’de!
Eskisi Kadar Yakın Olamaz
Eskisinden daha yakın olmalı
Bütün kırmızılar delilikten
Kaldırım taşı eskiliğine
Siyah beyaza daha yakın olmalı
Berke Yalçın’ın şiiri “Eskisi Kadar Yakın Olamaz” Dümen Dergi’de!
Bâki Kalan Bu Kubbede Bir Hoş “Rüyâ” İmiş
Bir İstanbul efendisi, âlimi ve şairi olan Bâkî; bugüne kadar zihnimizde kalan birkaç mısrası ile anılmaya devam etmektedir. 16. Yüzyılın Türk şiirini usulca uyandırıp medeniyet kütüphanemizi aydınlatan bu şairden bir divan ve üç adet dinî kitap kalmıştır. İnci gibi dizdiği gazellerden sızan rüya ve uyku konulu beyitleri bir kompozisyon çerçevesinde sunulacaktır. Buna başlamadan önce şairi kısaca tanıtmak yerinde olacaktır.
“bir rüyâ”
“hülasa bir an önce uyanmak
yağmura sığınmak istedim
belki kurtulurum diye”
Emirhan Ergün’ün Rüya teması için yazmış olduğu şiiri, “bir rüyâ” Dümen Dergi’de!
Kedi Çuvalı
Tanrıya tevekkül,
Bağnazca tefekkür
Yaslanan ilahi ölümcür.
Sorar zile penç kala
“Bakışsız bir kedi kara”
Ayşe Dursun’un kaleminden “Kedi Çuvalı” Dümen Dergi’de!
Vietnam Nerede?
Bir Dağa çıktın mı
Başka bir dağ karşılar seni
Elime tüfek aldım mı
Başka bir tüfekli
Mahmut Can Güloğlu’nun kaleminden “Vietnam Nerede?” Dümen Dergi’de!
Oraya Buradan Asla Bakmamak Lazım
Yaşamaya bir dudak payı bırakmadığım
Uzuyor bütün yalnızlıklar lastiiiik
Bir soluklanmayı andırıyor bazen
Ve bu üşümek bir hayat boyu dinletiyor kendini
Bir çiçeği severken kandırılıyorum
Berke Yalçın’ın kaleminden “Oraya Buradan Asla Bakmamak Lazım” Dümen Dergi’de!
“Âh Mine’l Aşk…”
Kan durup mürekkep akacak
İtirafının çapraz ateşinde
Ben ki parşömen mucidi acıyı sıkıştırmaktan
Gün, mumyalanma arifesi
Medet hayat, imdat!
Ayşe Dursun’un şiiri Dümen Dergi’de!
Adonais: John Keats’in Ölümü Üzerine Bir Ağıt
Adonais, Shelley’nin İngiliz şair John Keats’in ölümü üzerine yazdığı elli beş kıtalık bir ağıttır. Keats 23 Şubat 1821’de Roma’da, 25 yaşındayken tüberkülozdan ölmüştür. Shelley, Keats’in ölümünün isimsiz bir eleştirmenin acımasız saldırılarıyla hızlandığı izlenimine kapılmıştı. Shelley, Keats’in ölümünün gerçekliğini ancak “Zavallı Keats için pişmanlığımın ve onurumun imgesi” olarak adlandırdığı Adonais’i yazmayı bitirdiğinde öğrenebilmişti.